Bijna vier maanden erop zitten.

Bijna vier maanden erop zitten.

Afgelopen vier weken hebben vooral in het teken gestaan van stage. Kartini day, laatste stageweek en verjaardag van de school.
Dinsdag 21 april, is een speciale dag in Indonesië. Ook wel bekend als ‘Kartini day’. Kartini was een vrouw die geboren werd op 21 april 1879, in de tijd dat vrouwen weinig of geen onderwijs ontvingen. Zij was een voorvechters van de rechten van de vrouw, waaronder onderwijs voor de vrouw.

Deze dag werd dus ook uitgebreid gevierd op onze stageschool. Er werd van ons verwacht dat we deelnamen aan hun traditie wat een hele eer was. Een belangrijk aspect hierbij is de traditionele kleding ‘Kebaya’. Het is een blouse die versierd is met een bloemenmotief en wordt gedragen met een sorang(lange rok).
De zoektocht was nog niet zo gemakkelijk aangezien de Indonesische vrouwen een ander postuur hebben dan wij westerse. Zo zijn onze schouders breder en zijn ze veel kleiner en het ruime assortiment aan Kebaya’s maakte het ook niet gemakkelijk (we blijven toch vrouwen) .Uiteindelijk had iedereen zijn Kebaya gevonden.
Naast dat ze traditionele kleding dragen, worden ze ook uitgebreid opgemaakt. Dinsdag ochtend 5 uur kwamen twee studenten van de Faculty Dance naar ons boarding house om ons op te maken en ons haar te doen. Het resultaat kun je op de foto’s zien (en schrik niet want er zit een aardige laag make-up op). Vervolgens zijn we met de taxi naar stage gegaan want scooter rijden met zulke kleding en make-up is toch niet z’n pretje.
De leerkrachten waren zeer enthousiast dat we de moeite hadden genomen en dat we hun cultuur respecteerde.
De dag werd geopend in een grote hal. Alle kinderen waren zo mooi aangekleed en opgemaakt. Aan de kledij kon je zien uit welk gebied ze kwamen. Zo droegen de kinderen afkomstig van Sumatra andere kleding dan de kinderen afkomstig van Java, etc. Gedurende de dag waren er verschillende activiteiten zoals een zangwedstrijd. De leerlingen zongen twee soorten liedjes. Eentje afkomstig van hun gebied en een liedje over Kartini day.

Het was een indrukwekkende dag en een hele eer om hier deel van uit te mogen maken. Echter was ik wel heel erg blij dat na 2 uur ’s middags de make-up weer van mijn gezicht af kon.
De week na Kartini day was onze laatste stageweek. Tijdens deze week werden we individueel beoordeeld door onze begeleidsters. In het begin vond ik dit wel erg spannend aangezien we nog nooit eerder alleen voor de klas hadden gestaan in Indonesië, maar altijd in paren hadden gewerkt. Gelukkig ging het voor mij gevoel goed en waren ze tevreden. Het was wel raar om de laatste les te geven. Ondanks dat het in het begin een beetje moeizaam verliep en andere verwachtingen hadden, hebben we op het laatst wel enorm genoten. We kregen eindelijk een band met de leerlingen en de lessen liepen ook veel beter. Maar aan alles komt helaas weer eind.

We konden onze stage wel op een leuke manier afsluiten. De week nadat we klaar waren, vierde de school zijn verjaardag. Er was ons gevraagd of we met grade 2 wilde optreden tijdens de viering zodat de ouders konden zien wat ze geleerd hadden. We hebben twee liedjes met een dansje geoefend die ze vervolgens moesten laten zien aan alle ouders.
Donderdag 30 april was de verjaardag van de school. De zaal stond vol met stoelen en langzaam stroomde iedereen binnen. De dag werd geopend op een traditionele manier en vervolgens waren de kinderen aan de beurt om hun talenten te showen. Er werden liedjes gezongen, toneelstukken gespeeld, etc. Halve wegen de show waren onze kinderen aan de beurt. Ze hebben het echt super goed gedaan! Wat ons opviel was dat de show heel erg lang duurde. Het laatste uur zaten er ook bijna geen ouders meer in de zaal. In Nederland zal dit niet snel gebeuren en blijven ze zitten tot de show volledig is afgelopen. Maar hier liepen de ouders gewoon naar buiten en gingen wat eten halen bij de kraampjes.
Het was een leuke afsluiter van de 3 maanden stagelopen en ga het lesgeven missen.

Nu we klaar zijn met stagelopen, hebben we alleen nog maar lessen op de UNY. De lessen waren eerst verspreid over bijna heel de week. Dit betekende dat we elke dag maar 2 uur lessen hadden. We hadden gevraagd of deze lessen niet verplaats konden worden naar bijvoorbeeld 3 dagen. Dit hebben ze gelukkig ook gedaan. Zo hebben we nu nog alleen maar les op donderdag en vrijdag en hebben we de rest van de tijd, tijd om meer van het land te zien.

Volgende week volgt het volgende reisverslag van de 1,5 week met mijn ouders en mijn broertje. Ik kan je in ieder geval al verklappen dat het een onvergetelijke week was, maar dat ik ze nu wel weer ongelooflijk mis.

Veel liefs van mij!