Inwoonster van Yogyakarta

Inwoonster van Yogyakarta,
De eerste twee weken leek het net op een vakantie. Je leert de cultuur kennen, geniet van alle nieuwe dingen om je heen en je leeft stiekem nog een beetje uit je koffer. Nu ligt alles netjes in de kast en staat de koffer boven op de kast. Je begint de bodem van de shampoofles te zien en de geur van thuis is al lang uit je kleren verdwenen. Je kijkt niet meer raar op als je de zoveelste muggenbult op je been ziet verschijnen en insmeren voor de zon is ook verleden tijd. Het echte leven in Yogya is begonnen.

Vorige week maandag, de wekker ging om 5:30u de eerste dag van onze stage. We werden om 7:00 u verwacht op de basisschool ‘TK SD Model’. Een moderne school waar Christenen en Moslims samen les krijgen. Met kleine oogjes kwamen we aan en werden we verwelkomt. We werden direct meegenomen naar de maandagochtend ceremonie. Tijdens deze ceremonie staan de leerkrachten en leerlingen gedurende 40 min. in rijen met hun handen op de rug, terwijl de zon volop schijnt. De regels van de school worden hardop voorgelezen en de vlag van Indonesia wordt gehesen. Moeilijk te beschrijven, maar de ceremonie heeft veel indruk op mij gemaakt.
Na de ceremonie moesten we les geven aan grade 3. Stonden de leerlingen nog netjes en strikt in de rij tijdens de ceremonie renden ze nu alle kanten op en was er weinig structuur te vinden. De leerlingen waren zo enthousiast dat wij er waren. Ze wilde onze handtekening en als we les aan het geven waren maakte de leerkrachten foto’s. Hierdoor was het voor ons moeilijk om les te geven. De kinderen en de leerkrachten zagen ons niet als een leerkracht, maar meer als een bekend iemand. De dagen die volgde waren niet veel anders. Deze week ging het gelukkig al stukken beter. De leerlingen luisterde beter en hierdoor konden we leuke lessen geven. Leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen hier worden van liedjes zingen waarbij ze het liefste heel hun lichaam gebruiken. Creativiteit staat hier centraal en als toekomstige leerkracht zijnde vind ik dit een goed uitgangspunt. Er worden veel liedjes gezongen en de kinderen versieren samen met de ouders de klassen. Doordat er geen airco aanwezig is in de klassen is les geven vermoeiend en zijn we om 13:00u dan ook gesloopt.
Naast dat we drie keer in de week stage lopen, hebben we vier keer per week les op de UNY. Drie keer per week krijgen we les in Bahasa Indonesia. Dit hebben we ook nodig aangezien meer dan de helft van de bevolking geen woord Engels spreekt. We moeten dan ook vaak met ‘handen en voeten’ iets duidelijk maken. Naast de lessen Bahasa leren we ook veel over de cultuur. Zo zijn we met de UNY naar de Kraton van Yogyakarta (Paleis van de Sultan) geweest. Een indrukwekkende plek waar veel Nederlandse invloeden nog terug te vinden zijn zoals, delfsblauw en zuilen uit Eindhoven. Ook mochten we genieten van het gamelanorkest. In de ochtend speelt dit orkest en wordt er een verhaal vertelt aan de hand van een schaduwspel of te wel ‘Wajang’. Op het terrein van het paleis staan nog twee grote banyanbomen, deze worden nu gebruikt voor een populair spelletje. Onze tutoren vertelde ons dat je alles zult krijgen wat je hart begeert, als je geblinddoekt tussen de twee bomen door kan lopen vanaf ongeveer 90 meter afstand. Het leek heel makkelijk aangezien de bomen ver uit elkaar staan, maar het ging vaak mis! Met de mythe in mijn achterhoofd liep in recht vooruit richting de twee bomen. Geen idee waar ik eindigen zou, maar voor mijn gevoel liep ik goed. Hier en daar voelde ik plassen water liggen dus liep ik verder op mijn blote voeten in de modder( waar blijkbaar later een rat had gelopen). Maar ja jullie willen natuurlijk weten of het gelukt was! En ja het was gelukt! Hoe? Dat moet je mij niet vragen, maar ik was tussen de twee bomen gelopen en als ik de mythe moet geloven zal ik voortaan krijgen wat ik wil (ik ben benieuwd). Hierbij daag ik jullie ook uit als je ooit in Yogyakarta bent, probeer het dan!

We proberen ook steeds meer de streek gerechten te eten. Wat een grote stap is aangezien ze hier echt alles van het dier opeten. Zo is het heel normaal om de poten van de kip op te eten inclusief de ingewanden en de ogen. Die laatste twee laat ik toch liever liggen. Danielle en Manet durfde het wel aan, maar met weinig succes.

Aankomende week ontsnappen we even uit de drukke stad en zoeken we de witte stranden op in Karimunjawa. Waar niks moet, maar alles kan.

Liefs van mij! X


Foto's volgen.