Het einde van het grote avontuur!

Aan alles komt een eind.

Zoals je al uit de titel kan afleiden is het einde inzicht gekomen van mijn grote avontuur in Yogyakarta en ben ik nu mijn laatste reisverslag aan het schrijven. Na vijf maanden zit het er op en moet ik helaas afscheid nemen van deze mooie stad.
De afgelopen maand is onwijs snel gegaan. Nadat mijn ouders en mijn broer weer waren vertrokken, had ik het even een paar dagen moeilijk. Na een geweldige tijd met ze gehad te hebben hier in Yogyakarta en Bali, moest ik helaas weer afscheid van ze nemen. De eerste 2 a 3 dagen vielen zwaar en het liefste nam ik het vliegtuig met ze terug naar Nederland. Gelukkig heb ik dit niet gedaan en heb ik hier nog heerlijk kunnen genieten.

Nadat onze ouders vertrokken waren ben ik samen met Suus heerlijk 3 daagjes naar Karimunjawa geweest. Dit paradijsje wilde we nog één keer gezien hebben voordat het erop zat. Ondanks dat het de tweede keer was, stond ik weer versteld van hoe mooi het daar toch is. Eenmaal terug in Yogyakarta stond de volgende uitstap alweer op de planning. Suus was namelijk jarig en dit konden we niet zomaar voorbij laten gaan. Nadat we haar in de ochtend hadden verast met slingers/ballonen, taart, cadeautjes en de mooiste liedjes hadden gezongen, vlogen wie die avond nog richting Bali. Want waar kan je nou beter je verjaardag vieren dan in Kuta?! We hebben ons prima vermaakt daar. ’s Avonds stappen en overdag heerlijk op het strand liggen of onze kunsten showen op het surfboard. Oke, ik lag meer in het water dan dat ik werkelijk op het surfboard stond, maar het gaat gelukkig steeds beter. Na 5 dagen zat het er weer op en moesten we terug naar Yogya want er moest natuurlijk ook nog gestudeerd worden.

Omdat de laatste lesdagen inzicht kwamen, kregen we van elk vak een toets. We moesten een presentatie geven in het Engels over het onderwijs hier en in Nederland en wat onze ervaringen waren. Daarnaast moesten we ook een dialoog voeren in Bahasa Indonesisch en kregen we een schriftelijk examen. Om het programma helemaal af te sluiten, hadden ze een afscheidsceremonie georganiseerd. Tijdens deze ceremonie moesten de Chinese studenten en wij laten zien wat we het afgelopen halfjaar hadden geleerd. Hierbij waren alle docenten aanwezig die ons het afgelopen halfjaar hebben begeleid. We hebben de ceremonie geopend met de ‘angguk dance’. Dit is een traditionele dans uit Indonesië. Tijdens de dans droegen we traditionele kleren en hadden we weer een aardige laag make-up op ons gezicht zitten. (de donkere, zwarte, dikke wenkbrauwen blijf ik toch iets aparts vinden). Na de openingsdans lieten de studenten uit China zien wat ze geleerd hadden. En op het laatst moesten we nog een speech in het Engels geven aan alle leerkrachten. We hadden met z’n vieren besloten dat Suzan en ik dit zouden doen. In het begin had ik niet verwacht dat ik dit kon doen aangezien mijn Engels bij vertrek erg matig was. Afgelopen halfjaar heb ik erg veel geleerd en is mijn Engels stukken beter geworden. De speech was een mooie afsluiter voor mij en bevestigde dat ik mijn doelen hier zeker behaald heb! Stiekem ook wel een beetje trots!

En toen kwam de laatste week inzicht…. Met gemengde gevoelens heb ik deze week beleefd. Deels blij dat ik nu heerlijk kan gaan rondreizen en aan een nieuw avontuur kan beginnen, maar deels ook erg jammer. De afgelopen 5 maanden zijn namelijk erg snel gegaan. In het begin beschreef ik nog dat de tijd langzaam ging en dat ik nog mijn plekje moest vinden, maar nu zal ik willen dat de tijd langzaam ging. Ik heb hier echt een geweldige tijd gehad in Indonesië en ik weet nu al dat ik Indonesië enorm ga missen. Misschien niet de eerste twee weken omdat ik dan blij ben om iedereen te zien, maar daarna zal er zeker een moment komen dat ik heimwee krijg naar dit prachtige land. Het ontspannen leven hier met de gedachtegang ‘komt wel’, ‘doe maar rustig’, ‘alle tijd’ en de behulpzaamheid van de lokale mensen. Niks hebben, maar nog zoveel willen geven aan een ander. Daar kunnen wij Nederlanders nog een voorbeeld aannemen.

Ik merk dat ik zo nog pagina’s kan verder schrijven, maar nu schrijf ik toch echt mijn laatste stukje. Een nieuw avontuur staat mij nu te wachten vijf weken rondreizen in Zuid-Azië. Eerste stop zal in Thailand zijn samen met Suus waar we samen de geweldige tijd kunnen afsluiten. Vervolgens zal mijn volgende stop zijn in Maleisië waar ik eindelijk weer mijn vriendinnetje Len ga zien. Zes dagen later sluit Marloe aan en keren we terug naar Indonesië en gaan we rondtrekken in Sumatra. Mijn laatste stop zal zijn in Bali en op 30 juli vlieg ik weer terug naar mijn familie en vrienden.

23 juni, de laatste dag van ons groot avontuur, afscheid hebben genomen van ons kamertje. Dag hebben gezegd tegen de lieve mensen die ons hebben geholpen gedurende deze vijf maanden en dag hebben gezegd tegen deze mooie stad!

See you soon!

♥ Anouk.